سختی‌هایی هم هست

دخترم

داری شب‌های سختی را می‌گذرانی

دلت برای من تنگ شده و خوابت نمی‌برد

این سفر چند روزه به زودی تمام می‌شود و تو به من برخواهی گشت اما در این شب‌ها داری بزرگ می‌شوی. گربه‌ها تو را می‌سازند دخترکم. صبوری‌ات را عاجزانه ا ز خدا می‌خواهم که هم در کنار من است هم در کنار تو. 

فدای صدای مهربانت

مامان تو را دوست دارد

تو ارزشمندترین دارایی مادرت هستی اما باید بدانی که در کنار خنده و بازی و پارک و بستنی، تلخی‌ها و سختی‌هایی هم هست که شبیه ابرهای سیاه می‌آیند و سنگینی‌شان دنیای ما را تیره و تار می‌کند، اما خیلی زود می‌روند و خورشید دوباره از پشت آنها به ما لبخند می‌زند. زندگی پر است از همین تیرگی‌ها و روشنایی‌ها

دخترم. می‌خواستم بدانی شب‌هایی هم هست که بتوانی بدون من بخوابی. و روزهایی که بتوانی بدون من بدوی، بازی کنی، بخندی، نقاشی بکشی. این سفر کوتاه، تجربه بلند و بی‌نظیری برای تو است. 

مامان برای صبوری‌ات صلوات می‌فرستد. صلوات‌ها شبیه ستاره می‌شوند و از این راه دور به خانه قلب تو می‌آیند. آنجا را روشن و آرام می‌کنند. صلوات‌ها به تو صبر و آرامش می‌دهند. من ایمان دارم. 

دوستدارت مامان فاطمه 🤗

پرنده من

پرنده من، تو خیلی زودتر از بچه‌های دیگر یاد گرفتی اسمت را بنویسی. همیشه دوستت دارم... چه در کنار تو باشم، چه دور باشم و خالی و تنها.

اردیبهشت ۹۸

شبی نسبتا سرد در کنار آتشی داغ

افتخار من تویی دخترم. نمره بیستِ تمام درس هایی که نمی توانم پاسشان کنم... افتخار من تویی.

دختر مهربانِ من

امروز بعد از نماز صبح حالم خیلی بد بود. چهاردست و پا کنان آمدی کنارم نشستی و بی منت و طلب صورت به صورتم چسباندی و بوسه زدی. تویی که باید هزارجور تشویقت کنیم تا از دور بوسه ای بفرستی بی خواهش صورت مادر بیمارت را بوسیدی تا جانی تازه در روح من بدمی. دختر نازنین من. مهربانم! حسنا.

در قندون. لب خندون.

روز سه شنبه يازدهم شهريور سال نودوسه، وقتي داشتم لباسهايت را كه از روي بند جمع كرده بودم يكي يكي تا مي كردم و به جشن تولدت كه قرار بود روز جمعه برگزار كنيم فكر مي كردم تو همانطور كه ايستاده بودي به من لبخند زدي. و  درخشش اولين مرواريد از روي ياقوت لثه هايت مثل طليعه خورشيد آسمان دلم را روشن كرد.
حالا ده روزي مي شود كه با جان و دل هر روز دندانهايت را مي شمارم و خداي مهربان اين دردانه هاي سپيد را شكر مي گزارم.

به افتخار يكساله شدنت و آرزوي هميشه با همه مهربان بودنت

نازنين حسناي من. اين شب هاي آخر تابستان كه گرده هاي درخت هاي پاييزي با بادها مي وزند و من وتو  را به عطسه مي اندازند، اين روزهاي پاياني تابستان كه بوي مهربان مهر همه جا را پر كرده و سوز سرماي قم دارد نم نمك لاي نسيم هاي حوالي سحر خودش را جا مي كند، اين روزها مصادف است با اولين روزهايي كه تو دنيا را تجربه كردي.
سال پار، توي همين روزها تو هفته اول زندگي ات بود. حالا به قول نيمايوشيج تو يك بهار، يك تابستان،يك پاييز و يك زمستان را ديده اي. بعد از اين همه چيز اين دنيا تكراري است جز مهرباني.
عاشقانه دوستت دارم نازنينم.

دامنه هاي سخن

دوستت دارم دخترم. بعد از يك سفر كوتاه و شيرين با يك سرماخوردگي كوچك اينجا كنارت نشسته ام و مي خواهم دامنه لغاتت را كه دارد تعدادشان به انگشتان يك دست مي رسد اينجا برايت بنويسم.
چيزي به يكسالگي ات نمانده و تو اينها را بلد شده اي:
ماما= مامان(از پنج ماهگي ميگفتي)
  بابا
آبـــــو= آّب  (از نه ماهگی آب را یاد گرفتی و هروقت چشمت به در یخچال یا هر بطری شیشه ای و پارچ و غیره ای می افتد با جدیت تمام تکرار می کنی: آبو و واو آخرش را می کشی ووووووو)
  نـِ  نـِ = ني ني(عروسكهايت و كلا هرچيزي كه از تو كوچكتر باشد و چشم چشم دو ابرو داشته باشد)
دوت و البته گاهي هم دوپ = توپ
خوا... تيش= لالا كردن (در واقع همان خواااا پيييش)
ب ب = به به (شير يا غذا)
دو دو = تاب تاب[عباسی..خدا منو نندازی] که البته ادامه اش را نمی گویی. (از هفت ماهگی این را برای خودت می خواندی با همان آهنگ تاب تاب عباسی)
و مهمتر و جالب تر از همه: پیت پیت معادل آوای پیتیکو پیتیکو ست وقتی خودت را تکان می دهی و اسب بازی می کنی.
  البته دخترم. تو حرف ميزني. با واژه هاي خودت كه ما معنايشان را نمي فهميم. به قول پدرت هنوز كلمه ها را ياد نگرفته سراغ جمله سازي رفته اي. ابروهايت را بالا مي اندازي. لب غنچه مي كني و با تمام احساس حرف مي زني: جقو دو دد بولا.. ليلو بو جدو
آواز هم مي خواني: دووو ده. دووو ده... و گاهي: لولي...لولي... لولي.
با شنيدن صداي قرآن(تلاوت مجلسي) و اذان هم اول كمي سكوت ميكني بعد با تكرار اصواتي شبيه آن سعي ميكني  همخواني كني.
دوستت دارم گلدخترم.
   قربان شیرین زبانی هایت.. هميشه مواظب زبانت باش.

در ایستگاهِ ایستادن

دست هايت برايت عادي شده اند. حالا بيشتر از اينكه تماشايشان كني،
بكارشان مي گيري. براي سينه خيز رفتن، غذا خوردن، بازي كردن، ابراز
خوشحالي(وقتي كه ذوق مي كني تند تند دستهايت را توي هوا تكان مي دهي) و
حتي ناز كردن(تو مامانت را پيش از خواب ناز مي كني و نرم نرمك پلك هاي هر
دومان سنگين مي شود). آينه و شيشه هم كم كم دارد برايت تكراري مي شود.
اين روزها دوست داشتني ترين چيز دنيا برايت ارتفاع است. اينكه كسي بغلت
كند را خيلي دوست داري. و تاب تاب عباسي را. اما نه.. يك چيزي هست كه بيش
از همه اينها خوشحالت مي كند و آن ايستادن است. روي پاي خودت ايستادن.
وقتي كه زير بغلت را مي گيريم فورا زانوهايت را سفت مي كني_يعني كه مي
خواهم بايستم_ و بعد ايستاده شروع مي كني به دست زدن وابراز شادماني.
امروز با تكيه به پشتي ايستاده بودي و تا جايي كه مي توانستي سرت را خم
كرده بودي كه پاهايت را در حالي كه روي آنها ايستاده اي ببيني. با آن
لباس قلقلي و دامن چين دار خيلي خواستني شده بودي. با اينكه هنوز چهاردست
و پا رفتنت تكميل نشده من منتظرم كه همين روزها بتواني بدون تكيه گاه
بايستي و بعد كم كم  تاتي تاتي كني.
.
.
.
دخترم. بايست و تمرين دويدن كن كه زمان در گذر است و توي اين دنيا بيش از
هرچيز همين دوتا به كارت مي آيد.

به ما بگذشت تو مي خوابي

دريا دريا هم اشك ريخته باشم، بعدش كه تو بخندي دنيا بهشت مي شود حسنا
جان. دنيا بهشت مي شود..

مامان ها هم دلشان مي گيرد

داشتم به پدرت مي گفتم كه بچه به زندگي آدم معنا مي دهد و دلم مي خواست
بحثي شروع شود از آن گپ و گفت هاي خواستني دور و دراز.. كه گريه سر دادي
و تا همين چند دقيقه پيش گريه ات ادامه داشت. حالا هر دوتايتان خوابتان
برده و من نمي دانم كجاي دلم شكسته كه اينهمه هواي گريه دارم.
پ.ن: چند هفته است كه با صداي بلند مي خندي، توي آينه به چهره خودت لبخند
مي زني، بلد شده اي دست دراز كني براي گرفتن اشيا و هرچيزي كه ميگيري
فورا مي آوري سمت دهانت. با اين همه هنوز دست هايت برايت جالب توجه ترين
چيزهاي جهانند.
جهان كوچك من! دوستت دارم. تو را و دستهايت را كه خيلي دوستشان داري..

آخرین ماه نوزادی

توی ماه چهارمی. حالا وقتی چیزی را رو به رویت نگه می داریم دست دراز می کنی که بگیری اش. روزها تا شب من و تو با هم تنهاییم و من این بازی تکراری را بارها و بارها با تو انجام می دهم. تو هم خسته نمی شوی. از اسباب بازی هایی به رنگ زرد  ونارنجی و قرمز بیشتر خوشت می آید. و از همه بیشتر.. دستت را دوست داری. گاهی برای گرفتن آن جغجغه نارنجی، دست دراز می کنی و به محض اینکه دستت را می بینی جغجغه را یادت می رود. محو تماشای دستت می شوی. مشتت را ره به روی چشمهات توی هوا می چرخانی و خوب وراندازش می کنی. عاشق «دست بازی» کردنت هستم. من همان لحظه می پرسم: «دست داری مامان؟» و تو به من نگاه می کنی. و دستت را یادت می رود. از چشم هام چشم برنمی داری. و چند ثانیه بعد لبخند می زنی. نگاهت می گوید که دوستم داری. خیلی زیاد... و این شیرین ترین ماجرای زندگی من است.

وقتی که خوابت عمیق می شود..

به افتخار دختر خاله ات فاطمه که خیلی دوستت دارد

گلپرکم. پدرت رفته شیراز و من و تو مهمان خانه خاله زبنبیم. اینجا به ماخوش می گذرد ولی از همه خوشحالتر فاطمه است؛ دختر خاله ات. اینروزها او سیزده ماهه است. از اشتیاقش به تو می توان گفت عاشقت شده و تمام فکر و ذکرش پیدا کردن راهی ست به اتاقی که تو را در آن خوابانده ام. کنارت می نشیند و با همان زبانِ «دَ دَ» و «بی با» یش قربان صدقه ات می رود. صورتش را شبیه آدم بزرگهایی که از تماشای یک نوزاد ذوق کرده اند، می کند. بعدخودش را به تو می چسباند که به اصطلاح شیرت بدهد. تو معمولا به محض اینکه می بینی اش لبخند می زنی ولی وقتی سمج می شود که روسری سرت کند یا نان خشک بدهد بخوری (!) کلافه می شوی و نغ میزنی. و گریه که میکنی او هم می زند زیر گریه. شیشه شیرت رابر می دارد و دنبال فرصتی می گردد که من و خاله زینب حواسمان نباشد تاشیشه را فرو کند توی دهانت. اوبا این کار می خواهد بگوید که دوستت دارد.

من و خاله زینبت به روزهایی فکر می کنیم که شما دوتا دست در دست هم تاتی تاتی می کنید، دوستتان دارم و امیدوارم که برای همیشه، بهترین دوستان هم باشید.

بهترین دختر دنیاااااااااااااااااااااااااا

من امروز خیلی دخمل خوبی بودم. مامانی مهمون داشت و از  صبح سرش شلوغ بود. بابایی هم تا ساهت 5 بعداز ظهر خونه نبود. من از صب تا غلوب دخمل خوبی بودم. نه گیره  کردم نه بی خواب شدم. فقط دو سه ساعت یه بار بیدار شدم شیر خوردم، باز لالا کردم. تازه بعدش هم که بابایی اومدن شستم تو کریر و همه ش به سقف آپشزخونه نگا کردم تا بابایی بتونه به مامن کمک کنه. مامانی هم جایزه برام هوشان خرید.

خرابم می‌کند هر دم فریب چشم جادویت

وقتی که خوابت عمیق می شود بايد بدوم توي خانه و كارهاي عقب مانده را انجام بدهم.
از مرتب كردن بالش و ملافه ات گرفته تا شستن لباس هايت و خيس كردن برنج براي
نهار و جارو كردن آشپزخانه و... و... و ..
وقتي كه خوابت عميق مي شود تازه كارهاي من شروع شده اند. بايد كه فرز
باشم و چست و چابك. حسنا ولي چشمهايت.. چشمهايت نمی گذارند..
وقتي كه خوابت عميق مي شود مست مي شوم كه كنارت بنشينم و تا ساعتها به
چشمهايت چشم بدوزم.

وقتی که خوابت عمیق می شود.